Haber Merkezi - Ağrı'nın Taşlıçay ilçesinde yaşayan 105 yaşındaki Dilber Karahan, uzun ömrünü doğal beslenme, düzenli uyku ve zinde kalabilmek için çalışmaya borçlu olduğunu söyledi.
Taşlıçay ilçesine 25 kilometre uzaklıktaki Kağnılı köyünde yaşayan Dilber Karahan, 1914'te doğdu. 1934 yılında Muhittin Karahan ile evlenen Dilber Karahan, 7 kız çocuğu sahibi oldu.
Zamanla 7 kızından 5'i vefat eden, yıllar önce de eşini kaybeden Karahan, hayattaki 2 kızının da evlenerek ayrılmasıyla köydeki evinde tek başına yaşamaya başladı.
İki kızından 25 torunu olan, torunlarının çocuklarını da gören Karahan, bir asrı devirdiği ömrünü 2 odalı köy evinde yaşına rağmen tek başına sürdürüyor.
Köyün en büyüğü olan Karahan, kulaklarının iyi işittiğini ve bugüne kadar önemli bir sağlık sorunu yaşamadığını ifade etti.
Henüz baston kullanmadığını, kendini iyi hissettiğini belirten Karahan, uzun ömrünün sırrının doğal beslenme olduğunu vurguladı.
“Arpa ekmeğiyle büyüdük”
Taşlıçay ilçesine 25 kilometre uzaklıktaki Kağnılı köyünde yaşayan Dilber Karahan, 1914'te doğdu. 1934 yılında Muhittin Karahan ile evlenen Dilber Karahan, 7 kız çocuğu sahibi oldu.
Zamanla 7 kızından 5'i vefat eden, yıllar önce de eşini kaybeden Karahan, hayattaki 2 kızının da evlenerek ayrılmasıyla köydeki evinde tek başına yaşamaya başladı.
İki kızından 25 torunu olan, torunlarının çocuklarını da gören Karahan, bir asrı devirdiği ömrünü 2 odalı köy evinde yaşına rağmen tek başına sürdürüyor.
Köyün en büyüğü olan Karahan, kulaklarının iyi işittiğini ve bugüne kadar önemli bir sağlık sorunu yaşamadığını ifade etti.
Henüz baston kullanmadığını, kendini iyi hissettiğini belirten Karahan, uzun ömrünün sırrının doğal beslenme olduğunu vurguladı.
“Arpa ekmeğiyle büyüdük”
“Bugüne kadar doğal beslenmeye önem verdim. En çok bitki tükettim ve tatlı yiyecekler yemekten kaçındım” diyen Karahan, sözlerine şunları ekledi:
“Eskiden hayat çok zordu. Otu patoza vurup saman elde ediyorduk. Arpa ve buğdayı ellerimizle ayırıyorduk. Eskiden buğday ekmeği herkeste yoktu, o zamanlar arpa ekmeği vardı. Biz arpa ekmeğiyle büyüdük. Yaşlanmadan önce küçükbaş ve büyükbaş hayvanları sağıyordum. Yaylalara hayvanları otlatırdık ve yaz mevsimi boyunca orada kalırdık. Yünleri yıkayıp çeyizlik yorganlar yapardık. Köyün en büyüğü benim, benden daha yaşlısı burada yok.”
Evliliğinden dünyaya gelen 7 kızından 5'ini kaybettiğini hatırlatan Karahan, hayatta olan 2 kızı ve onlardan olan torunlarıyla tatil dönemlerinde hasret giderdiğini söyledi.
“Kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum”
Köyünde tek başına yaşadığını, sıkılmamak için komşularına gittiğini dile getiren Karahan, şöyle devam etti:
“Sert ve zorlu geçen bazı kış mevsimlerinde Aydın'da yaşayan kızımın evine gidiyorum, yazın da Ağrı'ya geliyorum. Eskiden hayat çok zordu, son dönemlerde her şey daha kolay oldu. Yalnızlık Allah'a mahsustur, yalnız yaşamak zor. Kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, evimi süpürüyor, bulaşıklarımı yıkıyorum. Yemeğimi yapıyor, canım sıkıldığında da çıkıp köyü dolaşıyorum. Komşularımı ziyaret ediyorum. Hayat bu şekilde devam ediyor.”
Köy sakinlerinden Vesile Göktaş, yakın akrabası Dilber Karahan'a köyde herkesin büyük saygı duyduğunu söyledi.
Vesile Göktaş, “Dilber Karahan benim yengemdir, aynı zamanda köyün de en büyüğüdür. Onu çok seviyoruz, bizim başımızın tacıdır. Amcamın eşidir. Bugüne kadar çok az doktora gitti, hiç ameliyat olmadı. Maşallah turp gibi. Köyümüzün çınarıdır, evinde tek başına yaşıyor. Köyümüzün asırlık çınarı ayakta duruyor” ifadelerini kullandı.
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın